زالو بیشتر از حجامت خون و مواد را از عمق بدن بیرون می‌کشد .
زالو برای اینکه بتواند خونخواری کند باید مانع لخته شدن خون بشود برای این کار بزاق خود را همزمان با مکیدن به داخل محل تزریق می‌کند بنابراین بدن بیمار از خواص بزاق زالو نیز بهره‌مند می‌گردد.
پروفسور ایوالید از دانشگاه شهر مون پلیه فرانسه می‌گوید: هنوز تمامی اسرار و خواص فیزیکی و درمانی زالو کشف نشده است پیش بینی میشود حدود یکصد ماده موثره با اثرات درمانی مختلف در بزاق زالو موجود باشد. بسیاری از این مواد تا به حال کشف و شناسایی شده وحتی فرمول شیمیایی و خواص آن بیان شده است.
برخی آنزیم‌های مهم شناخته شده در زالو عبارتند از:
۱ـ هیرودین
هیرودین شناخته شده‌ترین آنزیم زالو و قوی‌ترین ماده‌ای ضد انعقادی موجود می‌باشد و از هپارین قوی تر است. عمل هیرودین به وسیله عوامل دیگر موجود در زالو تقویت میشود که فعالیتی مشابه روی گردش خون دارند این عوامل عبارتند از :
همنتین، آنتی استاتین .
۲ـ کالین
سبب ایجاد خونریزی ثانویه میشود.
۳ـ اگلین
اگلین، ضمن این که یک آنزیم ضد تورم است، ضد اکسیداسیون و ضد رادیکال نیز می باشد.
۵ ـ داستابیلاز
این آنزیم که قدرت ضد تجمع پلاکتی بسیار قوی دارد عملش از بین بردن لخته خون می باشد.
۶ـ هیالورونیداز
این ماده هم به عنوان فاکتور بخشی و هم به عنوان یک آنتی بیوتیک عمل می کند.
۷ ـ لیپازها و استرازها
این مواد خاصیت لیپولیتیک دارند.
۸ـ یک ماده بی حس کننده (در دست تحقیق)
وقتی زالو پوست را نیش می‌زند ایحاد یک زخم به شکل ستاره سه شاخه (مانند آرم اتومبیل مرسدس بنز) می کند که کاملاً بدون درد می باشد واحتمالابه دلیل وجود ماده‌ی قوی بی حس کننده، به سادگی یک احساس خنکی ایجاد می‌نماید .
